30 november 2022

Driehoekstraject

Soms zijn er situaties waarin het tijdelijk nodig is dat er een derde meekijkt. Situaties waarin driehoeken (zij het meestal de basis daarvan) er samen niet goed meer uit (dreigen te) komen. Het zijn situaties waarin er meer nodig is dan ondersteuning van de betrokken zorgprofessionals alleen; ook familie dient te worden betrokken om tot verbetering te komen. 

Het is de meest intensieve interventie die wij aanbieden en daar dienen we dan ook spaarzaam mee om te springen. Wij bezien het als het stepped care-principe, waarin er met een laag-intensieve interventie wordt gestart in de hoop dat dit voldoende soelaas zal bieden (zoals een eenmalige Driehoeksconsultatie). Het Driehoekstraject kan daarin tot de laatste stap worden gerekend. Een laatste poging om een (of meerdere) driehoek(en) in rustiger vaarwater te brengen.  

Driehoekstrajecten kunnen worden zowel bij  individuele- als bij collectieve driehoeksvraagstukken worden ingezet. De gebruikte methodiek is in beide gevallen dezelfde. 

Methodiek
Hoewel alle trajecten hun unieke karakter kennen, ligt er een vrij vastomlijnde methodiek aan ten grondslag. Na een individuele kennismaking met beide basishoeken (familie en zorgprofessionals), vinden er een aantal gezamenlijke sessies plaats. Daarin wordt gebouwd aan een betere samenwerking. Gedurende het traject vinden er vaak ook een aantal teambijeenkomsten plaats, zijnde een belangrijke schakel in het geheel. Soms nemen cliënten zelf ook (gedeeltelijk) deel aan het traject. 

Duur
Vooraf is weinig te zeggen over de duur van een dergelijk traject. Het laat zich moeilijk voorspellen. Ook is het verloop van vele factoren afhankelijk, veelal ook factoren waarop wij geen rechtstreekse invloed hebben (denk aan wisseling in zorgprofessionals, organisatie-veranderingen of omstandigheden in de privésfeer van familie). Dit maakt het een kwetsbare interventie, met een tamelijk hoog afbreukrisico. Dit dient vooraf goed te worden overwogen. 

Voorwaarden
Het traject zelf kent een aantal belangrijke voorwaarden. Allereerst vraagt het een (redelijk) stabiel (ondersteuning)team, met daarin vaste gezichten. Zonder vast (ondersteuning)team kan er immers niet worden gebouwd. De betrokkenen zorgprofessionals dienen zich daarnaast nadrukkelijk te committeren aan het traject, temeer omdat zij daarin als eerste aan zet zijn. Het traject doet een stevig beroep op ieders reflectief vermogen, dus dat dient aanwezig te zijn. Kort gezegd: men moet graag in de spiegel willen kijken. 

Een vergelijkbare commitment wordt gevraagd van de betrokken familie(s), zij het in mindere mate. Van zorgprofessionals mag er immers meer worden verwacht. Dit laat echter onverlet dat ook familie van tijd tot tijd spiegels voorgehouden zal krijgen. Ook met hen zal worden meegedacht in wat wel en niet helpend is, teneinde een betere samenwerking te verkrijgen. Daar zal men voor open moeten staan, wil het traject kans van slagen hebben.